Nic nie jest takie proste jak się wydaje...: Rozdział 22 ♥

Obudziłam się i spojrzałam na zegarek. 11:00. Westchnęłam i swój wzrok przerzuciłam na śpiącego Niall’a.

- Kocham Cię, wiesz ? – powiedziałam patrząc w jego śpiącą twarz. – Gadam sama do siebie. Dziwne co nie ? Pewnie mnie teraz nie słyszysz. Ale lubię sobie tak pogadać. Jestem ciekawa czy wiesz jaki jesteś dla mnie ważny ? Ile dla mnie znaczysz ? Jak bardzo Cię kocham ? Mogłabym tak wymieniać i wymieniać. Kochasz mnie prawda ? Ciekawe po co ja wgl o to pytam przecież Ty śpisz i mnie nie słyszysz.

- Kochanie czas wstawać. – ponownie westchnęłam i pocałowałam Niall’a w usta.

- Nigdzie nie wstaje i kocham Cię. – wymruczał i wtulił się we mnie.

- To bardzo się cieszę. – zaśmiałam się. – Wstawaj za 4 godziny mamy lot. – oznajmiłam, macając jego włosy.

- Nie !

- Tak ! Wstawaj. – powiedziałam i wstałam z łóżka. Udałam się do łazienki. Wzięłam szybki prysznic, włosy zaczesałam w koczka i ubrałam się. Wróciłam do pokoju, a Niall dalej spał.

- Nie będzie tak dobrze. – powiedziałam pod nosem. Szybko zeszłam po schodach i udałam się do kuchni. Nalałam zimnej wody do jednej z większych misek i wróciłam na górę.

- Wstajesz ? – dałam mu ostatnią szansę.

- Nie ! – Nie to nie, pomyślałam, i jednym ruchem wylałam na niego całą wodę.

- Ej !!! – krzyknął.

- No co trzeba było wstać jak Cię prosiłam. - Po jego wyrazie twarzy widziałam, że muszę uciekać, a więc tak zrobiłam. Dogonił mnie w kuchni. Posadził na blacie i zaczął zachłannie całować. Jego mokre ciało delikatnie moczyło moje ciuchy. Chciałam się od niego oderwać ale nie potrafiłam. Był za silny.

- Dość. – powiedziałam kiedy oderwałam się od niego, a on zrobił minę smutnego pieska i spuścił głowę na dół. – Idź się ubrać, jemy śniadanie i na lotnisko. – powiedziałam i wskazałam na schody. Szedł w kierunku schodów ze spuszczoną głową.

- Ale w Paryżu ? – zapytał. Widziałam to w jego oczach.

- Tak, tak. A teraz idź. – zaśmiałam się. Zszedł ubrany i powtórzył czynność. Posadził na blacie i zaczął całować. Pogłębiał pocałunki z każdą sekundą. Zapomniałam teraz o wszystkim. Liczył się tylko On. Dlaczego on tak na mnie działa ? Nie potrafię mu się oprzeć.

- Ooo…Co my tu widzimy ? – usłyszałam głos Lou i w tej chwili szybko się od siebie oderwaliśmy. – Takie szybkie ranne powitanko ? – zaśmiał się. Po chwili obok niego znalazła się już cała reszta. Przygotowałam śniadanie i zjedliśmy razem rozmawiając.

- Mam do Ciebie prośbę. – zwróciłam się do Liam’a.

- Tak ?

- Wysuszyłbyś łóżko Niall’a, bo troszkę się zmoczyło.

- Yyy ??? – zdziwił się i to bardzo.

- Po prostu spadło na niego trochę zimniej wody i trzeba je teraz wysuszyć. – odwróciłam się w stronę Niall’a i wystawiłam mu język. Zrobił dokładnie to samo.

- Zajmę się tym. – uśmiechnął się.

- Dzięki. Lou zawieziesz nas na lotnisko ?

- Pewnie. Tylko pójdę się przebrać. – oznajmił i udał się na górę. Był gotowy po 15 minutach. Pożegnaliśmy się ze wszystkimi i udaliśmy się na lotnisko. Wszystko poszło szybko i sprawnie, i już po godzinie siedzieliśmy w samolocie. Kiedy już wbiliśmy się w powietrze usiadłam na kolanach Niall’a i mocno się w niego wtuliłam.

- Ciekawe czy ty też wiesz jak bardzo Cię kocham ? Jaka jesteś dla mnie ważna i ile dla mnie znaczysz ? – wyszeptał mi do ucha.

- Słyszałeś to wszystko co mówiłam dzisiaj rano ? – zdziwiłam się.

- Mhm… - w tej chwili moją twarz oblały rumieńce. – Ślicznie wyglądasz jak się rumienisz. – powiedział całując mnie w czoło i wtulając jeszcze bardziej w jego ciało. Po 5 godzinach lotu, dojazdu itp. byliśmy w hotelu. Od razu rzuciłam się na łóżko. Byłam wykończona. Poczułam usta na mojej szyi. Oczywiście usta Niall’a.

- No to co dzisiaj robimy ?

- Ja idę spać jestem wykończona. Jutro zaczniemy zwiedzać. – powiedziałam z głową w poduszce.

- Ojj…no dobrze. – powiedział przytulając mnie.

- Ja idę się wykąpać. I jestem głodna. I pójdę spać. – powiedziałam przeciągając się z uśmiechem.

- Ja też. Zajmę się tym. – usłyszałam i ruszyłam w stronę łazienki. W oczy od razu rzuciła mi się duża wanna. Natychmiast nalałam do niej dużo ciepłej wody i olejki, które stały na szafce. Rozebrałam się i weszłam do wanny. Czułam jak wszystkie moje mięśnie się rozluźniają. Tego mi było trzeba. Ten lot był wyczerpujący choć spędziłam go bardzo dobrze. Zamknęłam oczy i relaksowałam się tą chwilą. Po pewnym czasie usłyszałam pukanie do drzwi.

- Mogę wejść ?

- Jasne. – powiedziałam ciągle nie otwierając oczu. Dzięki miękkiej ‘poduszce’, która była umocowana na oparciu wanny leżało mi się jeszcze wygodniej.

- I jak podoba Ci się tu ? – zapytał otulając mnie od tyłu i kładąc głowę na ramieniu. Czułam, że był bez koszulki.

- I to nawet nie wiesz jak. Dziękuję.

- Dla Ciebie wszystko. Jesteś dla mnie najważniejsza. – wymruczał mi do ucha po czym musnął moje usta.

- Mogę też się wykąpać. – powiedział wskazując na prysznic, który stał niedaleko wanny.

- Mhmm..- mruknęłam. Nie przeszkadzało mi to. Od pewnego czasu była to dla mnie sytuacja normalna. Bardzo zbliżyliśmy się do siebie z Niall’em. Ponownie i z jeszcze większą siłą. Od czasu do czasu kątem oka go podglądałam. To był bardzo przyjemny wygląd.

- Umyjesz mi plecy ? – zapytał Niall.

- Pewnie. – powiedziałam uśmiechając się i wyszłam z wanny. Weszłam pod prysznic. Jedną ręką złapałam Niall’a w pasie, a drugą zaczęłam smyrać go po plecach.

- Gdzie idziemy ju..- nie dokończyłam. Niall lekko przywarł mnie do ściany i zaczął całować. Nie opierałam się. Oddawałam pocałunki z taką czułością jak on. Czułam jak ręką zbliża się do mojego krocza.

- Niall, nie. – powiedziałam lekko skrzywiając usta i zamykając oczy.

- Co ? Czemu ? – zapytał delikatnie.

- Nie chcę. Boje się. Jestem w ciąży i po prostu się boję.

- Spokojnie. Przepraszam, nic się nie stało. Idziemy coś zjeść ? – widziałam, że chce uciec od tematu, ale nie miałam mu tego za złe. Sama chciałam.

- Jasne. – powiedziałam wyszliśmy z pod prysznica. Szybko ubraliśmy się i udaliśmy się do hotelowej restauracji. Zjedliśmy i wróciliśmy do pokoju. Przebrałam się w ciepłe piżamy, ponieważ na dworze nie było zbyt ciepło, a ja zawsze marzłam w nocy i przykryłam się po uszy kołdrą. Po chwili obok mnie znalazł się Niall. Mocno mnie do siebie przytulił i pocałował w czoło. Przez ciało przeszedł mnie przyjemny dreszcz.

- Przepraszam Cię jeszcze raz. Nie chciałem Cię skrzywdzić. – powiedział delikatnie i z taką troską i czułością. Nie potrafię tego opisać.

- Nic się nie stało. Skąd mogłeś wiedzieć. Wszystko jest okej nie zadręczaj się już. – uśmiechnęłam się lekko i delikatnie musnęłam jego wargi. Leżeliśmy jeszcze przez chwilę w ciszy. To była przyjemna cisza. Wspominałam, że kiedy leżeliśmy w swoich objęciach mieliśmy idealny widok na wieżę Eiffla ? Była podświetlana. Na dworze było już całkowicie ciemno. W pokoju również światła były zgaszone. Wszystko to było takie magiczne. Nie do opisania. Chciałam tam zostać już na zawsze. Na zawsze w jego objęciach.

- Zastanawiałaś się już nad imionami dla naszego dzidziusia ? – z mojego myślenia wyrwał mnie Niall.

- Szczerze mówiąc to jeszcze nie. Proponujesz coś ? – lekko się uśmiechnęłam.

- Może Julia, a jak chłopiec to James. – zaczął bawić się moją dłonią.

- James ? To twoje drugie imię. Jak będzie taki przystojny jak Ty to nie mam nic przeciwko. – zaśmiałam się. Delikatnie ucałował moją skroń i usta po czym wygodnie mnie na sobie ułożył i tak zasnęliśmy.

_____________________________________________________________

No to jest dwudziesty drugi :) Naprawdę zaskoczyliście mnie ! Nareszcie wiem, że mam dla kogo pisać :) Mam nadzieję, że pod każdym rozdziałem będzie tyle komentarzy. A co do rozdziału to wyszedł mi takie zwyczajny nic takiego się w nim nie działo, ale właśnie taki miał być. No to chyba tyle co miałam tu do powiedzenia. :) Przepraszam za ewentualne błędy. xx