WRACAM ! / 26 rozdział ♥

To tak. Po prawie 2 miesięcznej przerwie można powiedzieć, że wracam. Rozdziały miejmy nadzieję, będą pojawiać się raz na tydzień :) Hmm...to chyba tyle :) Jeśli macie jakieś pytania to piszcie. A teraz następny rozdział ♥

___________________________________________________

* 2 dni później *

Godzina 11:00. Siedzę sama. Mama w pracy. Nie mam co ze sobą zrobić. Muszę znaleźć sobie jakieś zajęcie. Oderwać się od tego wszystkiego. Zapomnieć. Po prostu… zapomnieć.

Mogę do Ciebie wpaść ? Xxx – Harry.

Nie ! – Iza

I wtedy usłyszałam pukanie do drzwi. Ruszyłam swój tyłek z kanapy i udałam się do drzwi.

- Czego znów chcesz ? – miałam go już dość.

- Posiedzieć z Tobą, pogadać…tak jak kiedyś. – powiedział z lekkim uśmiechem i wzruszył ramionami. Wzięłam moją dłoń z klamki i udałam się do salonu. Usłyszałam tylko jak zamyka drzwi na klucz i siada obok mnie.

- Co u Ciebie ? – zapytał jak gdyby nigdy nic. Siedział delikatnie za blisko i obejmował mnie ramieniem. Odsunęłam się lekko od niego.

- Nic. – odpowiedziałam takim samym tonem jak on.

- Może gdzieś pójdziemy ? – cały czas wpatrywał się we mnie, a ja w telewizor.

- Nie dzięki.

- Czemu ? Chodź pójdziemy na jakiś spacer, zakupy…- namawiał mnie.

- Wolę zostać w domu.

- Przestań. Nigdzie nie wychodzisz, do nas też nie przychodzisz.

- Bo nie chcę przychodzić. Nie chcę GO widzieć. – powiedziałam z lekkim zdenerwowaniem. Przysunął się bliżej.

- Nie musisz go widzieć. Możemy siedzieć w pokoju. – powiedział lekko ściszając głos.

- Przestań już.

- Ale co ?

- Wiem, że chcesz mnie przelecieć, tylko na tym Ci zależy. Nie jestem głupia. – prychnęłam.

- Jak widać jesteś, bo to nie prawda.

- No jakoś Ci nie wierzę. Pojawiasz się tylko jak jest coś nie tak z Niall’em, a kiedy jest dobrze to nagle znikasz. – mówię mu to już kolejny raz.

- Bo ja chcę z Tobą być, ale nie chcę rozbijać waszego związku.

- Taa…związku. – burknęłam pod nosem.

- Co ?

- Nie jesteśmy już razem.

- Ale że jak to ? – mówił spokojnie.

- No co ? Zerwałam z nim i tyle. Nie chcę…nie wytrzymuję.

- Nie wytrzymujesz ?

- Oskarżył mnie o to, że odrzuciłam zaręczyny dlatego, że przespałam się z Tobą i to dziecko było twoje. – mówiłam to tak po prostu. Jestem z siebie dumna. Pozbierałam się. Wzięłam w garść.

- Ale przecież między nami nigdy do niczego nie doszło. – fakt.

- Powiedz to jemu. – westchnęłam.

- Chodź się przejść. Nie będziemy siedzieli cały czas w domu. – uśmiechnął się.

- Jest zimno. Nigdzie nie idę. – spojrzałam mu w oczy. Nie wiem co się działo później. Jego oczy… Zaczęłam zbliżać się do jego ust. Widziałam tylko je. Delikatnie ujęłam jego twarz i namiętnie go pocałowałam. Oddawał pocałunki z coraz większą siłą. Przybliżyłam się do niego wplątując dłonie w jego loki.

***

- To się nie wydarzyło. Wyjdź. – powiedziałam spokojnie.

- Wydarzyło się. – powiedział z uśmiechem.

- Harry wyjdź ! Zaraz wróci moja mama. – powiedziałam z niepokojem, spoglądając na zegarek. Chłopak spokojnie wstał z łóżka i zaczął się ubierać. Pocałował mnie i wyszedł z domu. W mgnieniu oka również byłam ubrana. Wzięłam szybki prysznic i zabrałam się za robienie obiadu. Cały czas przed oczami miałam sytuację, która stała się przed chwilą. Dlaczego ja to zrobiłam ? Po co zaczęłam go całować ? Myślałam o tym cały czas.

- Już jestem. – z myślenia wyrwał mnie radosny głos mojej mamy.

- Hej mamo. – powiedziałam z uśmiechem.

- Robisz obiad ? – zaczęła myć ręce.

- Sama nie wiem, na razie wychodzi mi takie coś. – zaśmiałam się. Skończyłam robić obiad, zjadłyśmy z moją mamą w ciszy. Zaczęłam zmywać naczynia.

- Jak się czujesz ? – zapytałam z troską.

- Naprawdę dobrze. Cieszę się, że mam taką córeczkę. – uśmiechnęła się.

- Też Cię kocham. – zaśmiałam się.

- Mam do Ciebie prośbę…

- Tak ? – usiadłam naprzeciwko niej.

- Poszłabyś ze mną do lekarza ?

- Umm…jasne, ale coś Ci jest ? – lekko się zaniepokoiłam.

- Po prostu chcę się zbadać. Nic takiego. – uśmiechnęła się.

- Okej. Ale teraz idę się położyć. – uśmiechnęłam i ruszyłam na górę. Weszłam do pokoju i wplątałam się w kołdrę. Wzięłam do ręki telefon, który zaczął dzwonić.

- Hej Skarbie. – usłyszałam w słuchawce zadowolony głos Harrego.

- To się nie wydarzyło. Zapomnij. Nie dzwoń. Nie pisz. Nie przychodź. Zapomnij. – powiedziałam spokojnie.

- Ale ja nie chcę zapomnieć… Ja Cię kocham. Ja nie potrafię bez Ciebie. – rozłączyłam się, nie wytrzymywałam tego. Rozpłakałam się jak małe dziecko…

Tak naprawdę to nie mam nikogo. Nikogo z kim mogłabym naprawdę porozmawiać. Wyżalić się. Mama. No tak, jest ale to nie to samo co przyjaciółka. Zostałam sama…

Po godzinie udałam się do łazienki wzięłam ciepłą kąpiel i umyłam włosy. Ubrałam się w ciepłe piżamy i grube skarpetki po czym wróciłam do mojego pokoju. Wysuszyłam włosy i zeszłam do kuchni. Moja mama oczywiście siedziała w salonie i oglądała telewizje. Przez ten rozwód z tatą i jeszcze tę ciążę strasznie się zaniedbała. Muszę coś z nią zrobić. Zrobiłam stos różnych, pysznych, kolorowych kanapek i duży dzbanek herbaty. Wzięłam dwa kubki i poszłam do salonu.

- Jemy ! – zaśmiałam się i odłożyłam wszystko na stolik.

- Ojej. No okej. – również się zaśmiała. Po 15 minutach talerz i dzbanek były już puste. Odniosłam wszystko do kuchni i umyłam.

- Idziesz już spać ? – zapytałam memę.

- Jeszcze posiedzę. Jutro sobota, nie idę do pracy. Mogę chwile posiedzieć. – brzmiała jak szesnastolatka. Zaśmiałam się tylko. – Dobranoc. – pocałowałam ją w policzek.

- Dobranoc.

Czym prędzej udałam się do mojego pokoju. Położyłam na łóżku i przykryłam ciepłą kołdrą. I zaczęło się całonocne myślenie…

Harry. Temat skończony. Przespałam się z nim. Sama nie wiem czemu, ale chyba dostał tego co chciał i odczepi się ode mnie. Przynajmniej tak myślę. Poniżyłam się przed nim. Czuję się jak zwykła dziwka. Strasznie się z tym czuję. Czy czuję coś do niego ? Nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Nie czuję przy nim tych motylków w brzuchu, ciepła zalewającego całe ciało. Z charakteru nie jest idealny, ale nikt nie jest. Co innego z wyglądu. Loki, zielone oczy, dołeczki w policzkach. Ideał…

Niall. Ideał pod każdym względem. Czuły, troskliwy, delikatny… Zdradził mnie. Prawda. Wybaczyłam mu prawie od razu, ale ja nie potrafię być na niego zła. Kocham Go ! Zawsze kochałam i będę kochać. Nie wiem czemu do niego nie wrócę. Nie wiem. Coś mi nie pozwala. Ale co ? Strach przed tym, że znów mnie skrzywdzi. Może i tego nie widać, ale wciąż boli mnie to co zrobił. Zaręczyny. Chciał coś tym udowodnić ? Nie wiem. Dziecko. Cholernie tęsknię. Każdy myśli, że pozbierałam się po tym, ale wcale tak nie jest. Codziennie w nocy płaczę za nim, za moim maleństwem, moim i Niall’a. Jestem silna dlatego nie pokazuję tego po sobie. Nie wiem co mam dalej zrobić. To wszystko jest takie trudne.

Cholernie się boję.